Ogólny obraz zjawiska alkoholizmu

Niestety obraz, jaki zaznaczył się w Polsce nie jest zadowalający i optymistyczny, gdyż populacja osób z rodzin alkoholowych obecnie liczy szacunkowo od 4-6 milionów ludzi cierpiących na głębokie zaburzenia somatyczne i psychiczne, około 2-3 milionów osób nadużywających alkoholu, i ponad milion uzależnionych wymagających pomocy terapeutycznej, 1,5 miliona dzieci z rodzin rozbitych na skutek alkoholizmu jednego lub obojga rodziców oraz 2,5 miliona dzieci wychowujących się w rodzinach z problemem alkoholowym.

Nie jest to statystyka najnowsza, ale te dane mogą być przerażające, a badania przeprowadzone wykazują, że problem alkoholizmu zwiększa się z roku na rok. Coraz częściej po alkohol sięgają dzieci dla zabicia swego wolnego czasu, coraz częściej po alkohol sięgają kobiety w celu zmniejszenia napięcia w ich życiu rodzinnym i zawodowym.

Leczenie osób uzależnionych od alkoholu

Leczenie alkoholizmu oznacza interwencje, które mają na celu przerwanie toczącego się procesu alkoholowego i prowadzą do trzeźwego, wolnego od wpływu alkoholu życia. W porównaniu z innymi przewlekłymi chorobami alkoholizm znacznie łatwiej poddaje się terapii. W rzeczywistości każdy alkoholik, który szuka pomocy i chce aktywnie uczestniczyć w procesie rehabilitacji ma realne szanse na szczęśliwe, twórcze życie. Stopniowo coraz powszechniejsza staje się świadomość, że alkoholizm jest chorobą poddającą się leczeniu. Przyczyniła się do tego działalność publiczna sławnych osób znajdujących się w trakcie procesu zdrowienia. Podobnie jak istnieje wiele powodów, dla których ludzie popadają w alkoholizm, tak wiele jest przyczyn, które skłaniają ich do rozpoczęcia leczenia.

Dla każdego, kto wszedł na drogę alkoholizmu, istnieje także droga powrotna. Powrót ten jest o wiele łatwiejszy, gdy pomagają w nim profesjonaliści. Terapeuta odgrywa rolę przewodnika, dzieli się z pijącym posiadaną wiedzą, jest swego rodzaju podporą, gdy alkoholik zaczyna stawać na nogi, zachęca go do dalszych zmagań. W trakcie terapii zadaniem terapeuty, celem ich wspólnej wędrówki, jest pomaganie alkoholikowi w osiągnięciu zadowolenia z życia, w stworzeniu pozytywnego stosunku do świata oraz doprowadzenie do tego, aby radził sobie z życiem codziennym. Od alkoholika wymaga się, aby przestał pić. Abstynencja jest rzeczą niezbędną w leczeniu alkoholizmu. Abstynencja postrzegana jako warunek konieczny dla rozpoczęcia się procesu zdrowienia ma określone podłoże fizjologiczne.

Najważniejszą kwestią w leczeniu każdego zdrowiejącego alkoholika może stać się relacja między nim a terapeutą. Będą się na nią składały spotkania indywidualne tzw. Sesje terapeutyczne, oraz spotkania mniej formalne np. rozmowy telefoniczne, spotkania przy kawie i herbacie.

Ważne w leczeniu alkoholizmu są terapie grupowe, terapie rodzinne, Anonimowi Alkoholicy, doradzanie w sferze duchowej, terapia behawioralna oraz medytacja.

Trzeba pamiętać o tym, że alkoholik cierpi emocjonalnie, fizycznie i duchowo, więc skutek leczenia i terapia winny obejmować wszystkie te aspekty. Wychodzenie z nałogu alkoholowego jest procesem, który rozkłada się na lata, a jego początek stanowi najczęściej kilkutygodniowe intensywne oddziaływanie w warunkach stacjonarnych, dalej rehabilitacja- długoterminowa terapia wspierająca, prowadzona w różnych formach.

Alkoholizm można leczyć, jednak podstawowy problem stanowi to, iż trudno jest przyznać się alkoholikowi do uzależnienia, że nie jest sam sobie w stanie poradzić, stąd też potrzebuje pomocy z zewnątrz. Pomaga mu w tym system iluzji i zaprzeczeń, zaburzeni pamięci oraz ogólny stosunek do nadużywania czy używania alkoholu w społeczeństwie, utrudniający rozróżnienie zwykłego, obyczajowo- towarzyskiego picia od szkodliwego uzależnienia.

DDA – dorosłe dzieci alkoholika.

Grupa tych osób jest ważnym elementem w rodzinie, w której występuje problem alkoholizmu. Niestety pomoc dla tych osób nastąpiła zbyt późno. Bez względu na to, czy ich ojciec zmarł z powodu swej choroby, porzucił rodzinę, czy też zaprzestał picia, dzieci te przeżywają w swym obecnym dorosłym życiu trudności, których korzenie tkwią w doświadczeniach wyniesionych z rodziny alkoholowej. Dzieci te charakteryzują się wspólnymi cechami. Do nich zalicza się lęk przed utratą kontroli, lęk przed uczuciami, lęk przed sytuacjami konfliktowymi, nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności, poczucie winy towarzyszące obronie siebie, niemożność odprężenia się, pofolgowania sobie, odczucia przyjemności, duży samokrytycyzm, łatwość zaprzeczania, trudności przeżywane w związkach intymnych, przeżywanie rzeczywistości z pozycji ofiary, łatwiejsze odnajdywanie się w sytuacjach chaosu niż bezpieczeństwa, mylenie miłości z litością, skłonności do widzenia świata w czarno-białych barwach w sytuacjach dużego napięcia psychicznego, częste cierpienie wywołane spóźnionym żalem, skłonności do biernego reagowania zamiast aktywnego działania, umiejętności przetrwania w trudnych sytuacjach. Grupa tych osób wychowała się w środowisku, które odbiło się na ich późniejszym życiu. Nie są oni w stanie normalnie funkcjonować, ponieważ nastąpiły poważne zmiany w osobowości. Ale istnieją dla tej grupy osób stowarzyszenia, dzięki którym jest możliwość pomocy tym osobom, te stowarzyszenie DDA. Dzięki tej grupie możliwe jest przejście od negatywnych doświadczeń z dzieciństwa do pozytywnych przeżyć dorosłości.